Sana Verdiğim Değerden Dolayı

Sana verdiğim değerden dolayı
Seni, senden fazla düşündüm — suçluydum.
Sana zarar gelmesin diye,
Her şeye senden önce tepki verdim — sabırsızdım.
Sana her şey ağır geldi, haklısın.
Ama ben asıl soruyu atlamışım:
Bunca çabanın içinde, gözümü kırpmadan
Her yükü sırtlanırken düşünmemişim;
Ben senin için bu kadar çok şey yaparken,
Sen benim için ne yaptın?
Beni benden çaldım senin için.
Görmezden geldim kendimi.
Önce sen üşüme diye üstümü açtım,
Senin yolun aydınlık olsun diye,
Kendi ışığımı söndürdüm.
Sessiz kaldım, incinme diye…
Sustukça küçüldüm, gözden düştüm.
Kendi varlığımı, senin gölgende kaybettim.
Ama sen… hiç fark etmedin.

Sana verdiğim her sözde,
Kaç parçaya bölündüğü mü,
Her gidişinde hangi yanımın eksildiğini
Hiç düşündün mü?
Şimdi çekildim kenara,
Sessizce izliyorum seni.
Gölgen kadar var mıydım sende?
Yoksa sadece zamanı mı doldurdum?
Bir satır arası mıydım — okunup geçilen?
Ben sende ne kadardım?
Bir çırpıda söylenip unutulan bir söz mü?
Bir anlık sıcaklık mı, sonra soğuyan?
Yoksa hiç olmamış gibi mi
Kaybolacağım?
Gözlerinde bir iz bırakmış mıyım,
Yoksa hep en son hatırlanan mı olacağım?
Senin için bu kadar fedakârlık ederken,
Ben senin aklında ne kadardım?
Bunu anlamaya çalışıyorum.
Derin bir sessizlikte…
Sana duyurmadan…
Kendi içimde, usulca kaybolarak