Sana Vakitsizim Şiiri - Karbeyazdır Ölüm

Aslında hayat o kadar güzel,
Gün o kadar sıcak ki!
Ben neden hala üşüyorum?
Umut saçan sevgin,
Gözlerimdeki ışıltıyı artırıyor da!
İçimdeki ağıt neden susmuyor?
Bazen üzülüyor,
Bazen
Sevinç çığlıkları atmak istiyorum,
İçimdeki çocuğu susturamadığımda…
Papatya tarlası içindeki
En nadide tek papatyamla
Bahar coşkusu içindeyken,
İçimdeki bu huzursuzluk
Sana vakitsizliğimden mi?
Şafak söktüğünde
Yüreğime düşen umutlar,
Güneşin batımıyla
Ümitsizliğe neden dönüyor?
Oysa yüreğime düşen cemre
Mevsimlere bağlı değil ki!
Kar yağdığında da dar vakte,
Bir bebek sıcaklığı gibi
Tüm masumiyetiyle benimle…
Çiçekler açmışken yüreğim,
Yemyeşil dallarımın kuruyabileceği…
Yok, yok bunlar hayal
Sadece…
Sana vakitsizliğimden.

(Ankara – 02.03.2006 – 21:55)