Sana sığındım Şiiri - Murat Ülkü

​Bir yara oldum, kabuk bağlayamazmışım,
Her gelene gösterip, her gidenin dilinden düşmezmişim.
İnsan değilmişim ben, bir destanmışım,
Okumak için acılarla yazdılar beni.
Yazdılar beni, yazdılar beni
Yazdılar beni
​
​Bir mum oldum, dost meclisinde eridim,
Öldüm sandım, oysa her acıdan dirildim.
Aşk ateşi sanıp, bir kibritin ucuna serildim,
Sadece aydınlanmak için yaktılar beni.
Yaktılar beni, yaktılar beni
Yaktılar beni
​
​Ne bir pirin postundan, ne bir sultanın yolundan;
Sadece kanayan bir gönül oldum, gönül yarasından.
Ses oldum dağlara, yankılandım çığlığından,
Gönül yıkık diye, taşlardan ibret verdiler beni.
Verdiler beni, verdiler beni
Verdiler beni
​
​Bir nehir oldum, kurudu yatağım,
Sessizliğe mahkûm oldu her bir toprağım.
Ağız oldum, sözlerimle tükettim kendimi,
Dilsizlerin diyarına, dilsiz bıraktılar beni.
Bıraktılar beni, bıraktılar beni
Bıraktılar beni
​
​Bir aynaydım, paramparça etti sevdalar beni,
Her parçamda bir yüz, her yüzde başka bir mani.
Kendi suretime ağlarken, başkasına gül dediler,
Hayatın yalanına, bir ayna kıldılar beni.
Kıldılar beni, kıldılar beni
Kıldılar beni
​
​Bir sırrım yoktu, oysa sırrın sembolü oldum,
Herkesin dertleriyle, acısıyla dolup taştım.
Dostum sandım, dert ortağım oldu sandım,
Meğerse kendime sormaya mahkûm oldum, kendi kendime,
Kendi kendime, kendi kendime
Beni, beni, beni
Kendi kendime, kendi kendime
​
​Bir mezar taşı oldum, unuttular adımı,
Her gelip geçen, kendi acısını kazıdı.
Ben benim değilim artık, ben herkesin yasıyım,
Herkesin toprağına, yeminlerine yazıldım.
Yazıldım, yazıldım, yazıldım
Yeminlerine yazıldım, yeminlerine yazıldım
​
​Bir türkü oldum, sahipsiz ve yetim,
Herkes çaldı, söyledi, kimse bilmedi asıl adımı.
Ne bir yürekte yaşatıldım, ne bir dilde asıldım,
Bir rüzgarın elinde savrulan bir yaprak oldum.
Oldum, oldum, oldum
Bir yaprak oldum, bir yaprak oldum
​
​Bir derviş oldum, yollarım yoktu,
Her gittiğim yerde kendi ruhumu buldum.
Ne dostum vardı, ne düşmanım, ne de bir yurdum,
Kendi içimde bin defa öldüm, bin defa doğdum.
Doğdum, doğdum, doğdum
Bin defa doğdum, bin defa doğdum
Beni, beni, beni
Doğdum, doğdum, doğdum
​
​Bir yol oldum, kimse dönüp bakmadı ardıma,
Bir kök oldum, toprağım yoktu sarılacak, kalacak.
Unutulmuş bir şarkı oldum, mısralarım kayboldu rüzgarda,
Acının içinde, huzuru buldum sonunda.
Bulundum sonunda, bulundum sonunda
Beni, beni, beni
Bulundum sonunda, bulundum sonunda
​
​İşte benim hikâyem bu, bir hüzün denizinde boğuldum,
Her ne kadar batsam da, yine de bir liman buldum.
Bütün acılarla bir şiir oldum, bir türkü oldum,
Şimdi son sözümsün ey veda, sana sığındım.
Sığındım, sığındım, sığındım
Sana sığındım, sana sığındım
Beni, beni, beni
Sana sığındım, sana sığındım

Düzeltilecek