Sana Ne Yaptım Şiiri - Lokman Gülbahçe

Gözlerini ilk açtığında, kalbi sevdayla dolmuştu. Her anını ona adadı; varlığı hayatının merkezi olmuştu. Sevda, bir anda gönlüne işledi, rüyaları süsledi. O, ulaşılmaz bir ışık gibi yanındaydı; fakat ne kadar sevdiyse, o kadar kayboluyordu bir anda. Gönlünde tek bir düşünce vardı: onu sevmekden başka ne yapabilirdi ki? Yıllar boyunca iki kalp, kaderin ince ipleriyle birbirine bağlandı. Hayalleri, umutları, küçük mutlulukları paylaştılar. Birlikte bir gelecek çizdiler; iki kız hayalinde ellerini tutuyor, kahkahaları evlerinde yankılanıyordu. Fakat gerçek, hayallerin tozlu rafında başka bir şekil aldı. O hayal edilen yaşam, rüya gibi elinden kayıp gitti. Her hatıra, her anı ona dönüyordu. “Demedimmi sana gitme?” diye fısıldadı kendi içine, ama sözleri kulaklara ulaşmamıştı. Canı, ömrünü, sevgisini, her zerresini adadığı kişi tarafından terk edilmişti. Sarıldıkları geceler, gözyaşları, yanışlar… Hepsi artık birer gölgeye dönüşmüştü. Yine de kalbi aynı yerdeydi; sevmekden başka bir şey yapmamıştı, yapamazdı da. Lafzede, dışarıya gülücükler saçsa da, içinde bir mabed gibi yanıyordu her sözü. Her anı, her his, sadece ona adanmıştı. Ve o, bilirdi ki; aşkın özü, geriye kalan her şeyin ötesinde, sadece sevmekmiş. Başka bir şey yapmamıştı; yapamazdı.