Bir kuştu kalbim,
Beyazdı bem beyaz,
Yüzü gülerdi varlığında
Hüzün nedir? bilmezdi.
Kalbim,
Sen oldukça kanat çırpacak hayata,
Sen oldukça şirinlikler yapacak…
Senin yokluğunda pencereleri eskitip,
gözleri buğuluca dalacak yollara.
Senin yokluğunda miskince oturup,
Belki, zaman çabuk geçsin diye,
Belki de seni rüyalarda daha uzun görebilsin diye,
Uyuyacak…
Asla ağlamayacak gidenlerin ardından artık,
Çünkü bu giden sensin,
Çünkü bilecek sen mutlaka döneceksin,
Ve bilecek saçımı okşayacak ellerin eskisi gibi,
Daha da çok seveceksin.
Ben tekrar aklara bağlayacağım karanlıkları,
kanat çırpacağım sana içten gülüşlerimle.
Sense kollarını açıp geleceksin…
Ekim 2006
Hacer ÖngörKayıt Tarihi : 11.10.2006 08:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!