Bir şehir geçtim gözlerinden,
hiç varmadım…
Adım bile anılmadı sokaklarında.
Bir camdan baktım yüzüne,
sen bilmeden.
Gözlerin gökyüzüne çarptı,
ben yeryüzünde parçalandım.
Adını içimden geçirdim,
dudaklarım bile kıskandı.
Çünkü seni söylemek,
seni yaşamak kadar dokunuyordu.
Sen bir gülümsedin uzaklardan,
ben ömrümle bedel ödedim o an’a.
Belki bir dua kadar sessizdim,
ama bir mezar taşı kadar gerçek…
Bir gün sorarlarsa bana,
“Sevdin mi?”
Sadece gülerim.
Çünkü ben sevmeyi değil,
sana hiç varamamayı öğrendim.
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 22:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!