Küçük ama bir büyük atıyor kalbim
Parçalanıp dağılacakmış gibi sarsılıyor
Her geçen gün biraz daha artıyor şiddeti
Acıyor işte ne yapayım, doktorada gidilmez ki
Gitsem ne diyeceğim onu bile bilmiyorum
Zaten tedavide edemez acıyan kalbimi
İlaç hiç etki eder mi anne özlemine
Hiç durdurur mu o yanan acıyı derim bende ona
Öylece bakar kalır herhalde.
Cumartesi geceleri daha fazla sızlıyor
Senin gittiğin gece anne, ölüyorum bende.
Bende kendimi atıyorum toprağa anne.
Herkesin toprağını suluyorlar
Benim toprağımı sulamıyorlar anne.
Herkese dua ediliyor ama bana,
Bana dua eden yok anne.
Neden yok anne, neden?
Babama anlatamadım rüyalarımı
Sen gibi olmuyor ki anne.
Babam tersler beni diye korktuğumdan,
Babam benimle sohbet etmez diye endişelendiğimden değil,
Senin hatıralarını babamla kapatmak istemediğimden anne.
Babama ne kız arkadaşım var diyebiliyorum ne rüyalarımı söylüyorum.
Varsın bilmesin diyorum bir yandan,
Diğer yandan seni kaybettiğim aklıma geliyor anne.
Ya onuda tartıştıktan hemen sonra kaybedersem diyorum.
Ya onuda kaybedersem anne, ne yaparım ben?
Uyuduğun cumartesi gecesi yok mu anne?
O gece sana söylediklerimden sonra yatmıştın.
Bende kafamı yastığa koydum anne.
İnanmazsın ama ağladım, ağladım anne.
Sabah sen yoktun, kendimi suçladım,
Sabah, yine ağladım anne...
Geçen gün misafir geldi evimize,
Babam bir şeyler hazırladı, bende sofrayı kurdum.
İnanmazsın ama babamda ağladı anne.
Senin yokluğunu anlayıp ağladı
N'oldu baba diye sordum.
Babam soğan dedi, sustu, arkasını döndü.
Ama ben anladım, sana ağladığını anladım anne.
Sen gittin, ben bittim anne.
Hala düşünüyorum anne, sana gitmeden sarılamadığımı
Seni bana küs bir şekilde uğurladığımı düşünüyorum
Sahi hala bana küsmüsün anne?
Anne, anne, acıyor anne, hep acıyacak belki de.
Biliyorum suçluyum, biliyorum haksızım.
Bunlar seni geri getirmez ki anne.
Ben seni geri istiyorum anne.
Sen bana gelemiyorsan ben sana geliyorum anne.
Kayıt Tarihi : 11.7.2017 04:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Artvin Hopa 'dan bir arkadaşın, yıllar önce cumartesi gecesi annesiyle tartıştıktan sonra, küs bir şekilde uykuya dalmaları ve sabahına annesinin uyanamaması, vefat etmesinden duyulan üzüntüyü anlatan, kendi isteği üzerine bana yazdırdığı şiir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!