Affet beni,
seni severek suç işledim.
Ama başka türlüsü mümkün değildi.
Senin gözlerinle bakınca dünyaya
hiçbir şey masum kalmıyor.
Ne bir öpücük,
ne bir sessizlik,
ne de sabahın içinde unutulan bir el.
Ben seni sevdim
ama bu sevda
bir dua değil,
bir itiraf.
Beni al, yargıla,
çünkü senin karşında
yalnızca bedenim değil,
vicdanım da soyundu.
Sevişmelerimiz,
bir mahkeme salonu gibiydi.
Ben seni öptüm
ama o öpüşte çocukluğumun suçu vardı.
Senin teninde
kendi karanlığımı aradım.
Çünkü senin sıcaklığın,
cehennemin tanımıydı bana.
Ne zaman sevdim seni,
o an kendimden nefret ettim.
Ve ne zaman kendimden geçtim,
sana biraz daha benzedim.
Bu yüzden korkuyorum senden
çünkü seni severken
kendimi yok ettim.
Ama sen de suçlusun, biliyorsun.
O ilk bakışta
beni mahvettin.
Sözlerinle değil,
suskunluğunla cezalandırdın.
Seninle birlikte
göğe çıkmadım ben
toprağa gömüldüm,
gözlerin açık bir mezardı.
Beni yargılayacak kimse yok artık.
Çünkü seni sevmek,
zaten bütün cezaları
önceden kabul etmekti.
Aşk
Kayıt Tarihi : 13.5.2025 20:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!