Sana Doğru Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül açıyor içimde her sabah,
Adını duyunca titreyen ince yapraklarla.
Rüzgâr senden eser, gökyüzü seninle parlar,
Gözlerimdeki bütün maviler, senden ödünç alınmış.

Sensizken sokaklar suskun bir keder,
Lambaların ışığı bile yarım yanar.
Bir adımım eksik kalır,
Bir şarkının yarım kalmış nakaratı gibi,
Ellerini tutmayınca.

Seninle vakit, nehrin suyu gibi akar,
Bendini tanımaz, sınırını bilmez.
Bir bakışın düşer içime,
Ve kalbim ateşe susamış bir ormana döner.

Gece, yıldızları sayarken adını fısıldarım,
Her biri senin göğsünde doğmuş kıvılcımlar sanki.
Uykuya dalmadan önce dudaklarımda
Sessiz bir dua gibi taşıyorum seni.

Ben seni,
Yolunu kaybetmiş bütün kalplerin duası gibi sevdim.
Bir mumun aleviyle göğe yükselen umut gibi,
Bir çocuk gözyaşının ardındaki gökkuşağı gibi.

Ve bil ki,
Eğer dünya bir gün sesini yitirirse,
Ben yine senin adını söylerim rüzgâra.
Çünkü aşk, unutulmaz bir ezgi gibi,
Her defasında yeniden başlar,
Sana doğru...

Sinan Bayram