Küçükken;
Rüzgarın, insanların nefeslerinin toplanmasıyla oluştugunu sanardım! .
İşte böyle çocukça sanmalarım vardı hep! ..
Sana sana büyüdüm ben...
Sana geldigimde;
Beni bekliyor olacagını sana sana avundum...
Sana avundum..
Hep sana kalan son adım sandım...
Sana vardım sana sana,
Bir adım daha bir adım daha sana...
Ne bitmez bir yoldun, sanarsın sonsuzdun..
Takatim tükenip çöktüğümde,
Kalkarım sandım..
Yokluğuna kanıp,
Varsın sandım..
Kayıt Tarihi : 27.7.2016 11:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!