Sami Arlan Şiirleri - Şair Sami Arlan

Kar yağmaya başladı
Dün gece geç vakit,
Kar tanecikleri uçuştu
Dışarısını kar kapladı..

Damların pencerelerini,

Uzun zamandır
En uygun zamanı bekliyordum
Sana kalbimi açabilmek için
Evet, o gün bugün
Sana olan sevgimi
Tabii ki sarf ettiğim hiçbir sözcük

Hâlâ üzülüyorum olan bitenlere
Aynı şiddetle sinirleniyorum
Aklıma her geldiğinde
Nasıl oluyor bilmiyorum,
Hâlâ tahammül ediyorum seni özlemeye
Yani değiştim ben aslında ama çok değil.

Kapıyı hevesle açtım
Kolayca ardına kadar açılmıştı
İşte oradaydı, tam karşımda
Hasretle beklediğim benim mucizem.

Zaman onun mükemmel yüzüne duyduğum

-İki tonbiş nene ve dede,
Her ikisi de pamuk gibi beyaz saçlı,
Gözlerinde gözlükleri anlatıyorlar.

-Ahhh Sami beyciğim hayatımız roman,
Genç ve güzeldim beni çok severdin,

Aylar sonra merak edip okursun,
Artık sana şiirler yazmayacağım
Bu şiirimle birlikte ara veririm belki
Olur, da okursan bilemem,
Benden nefret etmiyorsun demektir.

İnsanları ne kadar düşünürsem düşüneyim,
Beni o kadar düşünmediklerini öğrendim...

Her ne kadar çok seversem kal dersem,
Ardına bile bakmadan gidebileceğini öğrendim...

Kalk git diyor içimden bir ses
Git vur kapısını kırarcasına
Seni kırdığı gibi
Çıkar dışarıya gece yarısı kuru ayaza.

Ölüm gibi korkunç o boş sokaklara göster

Yanına gelip sadece yanağına
Ufak bir öpücük konduracağım
Bakıp kalacaksın, fazlasını isteyeceksin
Yanıma koşarak gelmek bana uzunca sarılıp,
Dudağımdan dakikalarca öpmek isteyeceksin.

Helalliğini aldığım da
Aşka dönmeyeceğim
Aşk öldürse de beni
Senden vazgeçmeyeceğim
Kirpiklerin battı yar
Kölesiyim gecenin