Salıncak Şiiri - Osman Akçay

Bir paradoks değil bu,
Hem bağlıyım hem özgürüm.
Yerçekimi çekerken beni,
Ruhum kanatlanır uçar.
Yaşamın ritmini duyarım,
Bazen yavaşlar bazen hızlanırım.

Akışa bırakmak lazım kendini,
Her iniş ve çıkış yeni bir bakış açısı,
Yaşamın tüm iniş ve çıkışları gibi…

Zincirler toplumun beklentileri, kuralları mı?
Yoksa kendi korkularım, sınırlarım mı?
Düşünürüm bunları.
Belki de özgürlük,
Zincirleri kabullenmekte saklıdır.

Salıncak, zamanın sarkacıdır.
Gökyüzü bir tuval,
Bulutlar hayallerimin resmi,
Ruhumun fırçasıyla çizdiği…

Yere sağlam basarken gökyüzünde dolaşmak,
Köklerine bağlı kalıp çağın ötesine ulaşmak…

Dr. Osman Akçay (Seğmenoğlu)