Saklı Huzur Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bulutlu bir geceydi.
Gökyüzü suskundu ama onun içinde kelimelere dökülemeyen bir fırtına vardı. Gözleri ıslaktı genç kızın…
Sanki her damla, yüreğindeki kırıkların sessiz çığlığıydı.
Bedeninde derman kalmamıştı, dili konuşmayı çoktan unutmuş gibiydi.

Sadece susuyordu.
Sadece… yorulmuştu.

Alışkanlıkla eline aldığı telefonun ekranında, hiçbir amacı olmadan keşfette gezinirken karşısına bir canlı yayın çıktı. Parmakları durdu.
Ekrandan yükselen bir ses doldu odasına. Ama bu ses... kulağına değil, doğrudan ruhuna dokunuyordu.

Sanki kelimeler onun için söylenmişti.
Sanki bir yabancı, ruhunun derinliklerini okuyordu.

İçindeki sessizlik ilk kez anlam buldu. Yaralı kalbi bir anlığına sustu... sadece dinledi.

Ve sonra, belki de hayatında ilk defa, içinden bir ses onu o yayına girmeye itti.
“Kötü ne olabilir ki?” dedi kendi kendine. “Hem... biraz dinler, sonra çıkarım.”

Ama öyle olmadı.
O yayın, onun ruhunun derinliklerine indiği o son noktaydı.

Bir anda gelen "Sese gelir misin?" davetiyle yüreği hızla çarpmaya başladı.
Kararsızdı…
Korkuyordu…
Ama içinde çoktan uyanmış bir cesaret vardı.
Bastı katıl butonuna.

Karşısına çıkan insanlar öyle içtendi, öyle sıcak karşıladılar ki onu…
Sanki yıllardır aradığı ama hiç bulamadığı o “aitlik” duygusu bir anda orada vücut buldu.
Tedirginliği usulca eridi, yerini tarifsiz bir huzura bıraktı.

Ve o an...
İçinde biriken tüm duygularla, sesi titreyerek ama yüreğiyle okudu şiirini.

Sözleri beğenildi.
Ama ondan da öte…
Anlaşıldı.
Duyuldu.

Yüzünde bir tebessüm belirdi.
Gözyaşları bu kez acıdan değil, içten gelen bir sevinçten süzüldü yanaklarına.
Ama gitmesi gerekiyordu.

"Tekrar gelirim...
Hoşçakalın," dedi sessizce.
Yayından çıkarken, orada tanıdığı o insanlar…
Sadece birkaç dakika içinde kalbine dokunmuşlardı.

Ve işte o an, fark etti genç kız...
Yıllardır aradığı huzur, belki de sadece birkaç kelimede, bir şiirde, bir sesin sıcaklığında saklıydı.

Sanki artık aramak zorunda değildi.
Sanki yıllardır eksik olan parçayı bulmuştu.

Bazen huzur, sadece kelimelerde gizlenir.
Bazen bir şiirin kıyısında oturur,
Bazen bir yabancının sesinde saklanır.

Kanayan kalplerin fısıltısını…
Yalnızca başka kanayan kalpler duyabilir.

Ve o gece…
O kız, o sesi duydu.
Yüreği ilk kez bu kadar sessiz ama bu kadar doluydu.

Çünkü bazen en büyük çığlıklar, sadece bir fısıltıyla başlar ve geceye kazınır.
Genç kızda beynine kazımıştı,
Saatin tiktak seslerine inat yaşadığı o kısa ama en uzun anları.
07.07.2025 10:36