Uzansam tutuverecek kadar yakınken çocukluğum,
Ne zaman eriştim bu yaşlarıma,
Hiç anlamıyorum.
Anamın ilmeklediği tığ işleri gibi detaylı, hafızamda geçmişim.
Oyalarla bezenmiş günlerime bakıp bakıp
Kah gülüyor, kah ağlıyorum.
Yazmalara tutkun,
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta