Bazı hikayelerin kahramanları kayıptır; olmayan bir zamandan ,aslında hiç olmayacak bir yerlerden karışırlar hayata.
Neresinden tutarsan tut elde kalır, ama hep avuçlarındadır gerçekten inananın..
İnanmak demişken, yeniden doğmak gibi bazı anlar ;misal şimdi Kadıköy’de bir bankta denize bakarken inandım ben olan bitene..
Kıyıya vuran dalgaların hırçınlığında bile vardın, elimde tadını hiç sevmediğin, her içtiğinde anlam veremediğin, o kahvenin yudumunda da sen vardın,
Yanımda ki tanımadığım bir amca ile konuşurken..
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta