Manolyam diye severmişsin beni, ben küçükken,
Gözlerinle yermiş, için gidermiş severken..
Bakışlarının ışığı ile açarmış bahçendeki kuru manolyalar.
Yeniden can bulurlarmış ben farkına varamazken...
Oysa ben hiç sevmemiştim bana manolyam demeni,
Beni sevmediğim bir çiçeğe benzetmeni..
Sevmemem seninle değildi ilgili,
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Zaman zaman hepimizin yaptığı sevdiklerimize bilerek yada bilmeyerek zarar vermek kırmak üzmek.üstelik onların ne olursa olsun koşulsuz bizi affedeceğini ama birazda olsa içlerinde bir burukluk kalcağını bilerek yaptığımız davranış biçiminin çok güzel betimlemesi hele bu bizi biz yapan var olmamıza dünyaya gelmemize vesile olan kişiye annemize olan yanlışlarımızın çok güzel anlatışı.yazar arkadaşımızı çok tebrik ederim bence çok güzel betimleniş biçimi.bunu bize hatırlattığı için ona çok teşekkür ederim.umarım hayatında kimse onu bu şeklide kırmaz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta