Ancak bir gün ölüm sensizliğe mahkum ettiğinde öğrenebildim sevdanın azabını.
Yandı yüreğim, çorak kaldım, ıssızlaştım, lal oldum.
Ne bir ezgiyi duydu kulaklarım ne de hayal edebildim karanlığın sabahını,
Umarsızca sökülüp götürüldün ya içimden; sensizlikte kayboldum.
Ruhum gönüllü esiri artık kör zindanlardaki umutsuzluğun,
Uzayan günler binlerce saatlik işkenceye dönüştü.
Sensiz yaşanmaz ki güzelim dedim hep, yaşanmaz ki sensiz bu gök kubbede.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta