Sakın Dönme Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Kırdığın kalbi yoklamaya gelme.
İçeride sana ait bir "ben" yok artık.
Ben her gece hayaline sarılıp avunmaya çalışırken,
Sen her an beni unutmanın yollarını aradın.
Buldun mu sevgili?

Etrafındaki üç beş yalakayı adam mı sandın?
Herkes benim gibi sever mi sandın?
"Ahımı aldın." diyemiyorum… Ciğerin yansın!
Şimdi ne telefonunda, ne cüzdanında,
En önemlisi de sol yanında bir "ben" yok.
Ben, senin sevmediğin sevdanın diyetini sensizlikle ödüyorum.
Kimse demeye kalkmasın, "O haklıydı" diye!

Ne haklı ne haksız, umurumda değil artık.
Beni kırdığın yerden kırıl sen de.
Umutsuzluğa düştüğün yerde paramparça olsun umutların.
Beni an, beni ara…
Adımı söylerken bile içini sızlatsın sessiz harfler.
Bir zamanlar "ömrüm" dediklerin,
Şimdi sırtında taşıdığın bir yüke dönüştüyse,
İşte en çok da buna yanar için. En çok buna ağlar geceler.

Ben seni affetmenin eşiğinde beklerken,
Sen yokluğumu kutladın başkalarının gözlerinde.
Sandın ki ben de senin gibi kolay silerim geçmişi,
Oysa ben, seni içime gömüp sustum – sen konuş diye.

Kendini kandır! "İyi ki bitti." de dost meclislerinde.
Ama bir gün sessiz bir şarkının orta yerinde yakalar seni adım.
Ve işte o an…
Geç kaldığını anlarsın.
Ama ben de sana dönecek tek bir yol bile kalmadı artık sevgili.

Sakın dönme!
Dönüp de ne anlatacaksın?
Aldığın ahı mı, sattığın sevgiyi mi?
Gideceksen, git ama tam git!
Çünkü ben artık kapattım sana dair ne varsa.
Gönlümde değil, dualarımda bile yerin yok artık.

Sen git, hava at herkese:
"Ben terk ettim." diye…
Ama unutma:
Ne unuturum,
Ne affederim, Nede geri dönerim!
Gittiğin an silerim.
Hadi git bırak sessiz harfler senin sesli harfler benim olsun
Kelimelerin günahı yok sevgili yok!!!
07.08.2025 01:12