1. ZAMAN
Beş yıl önce bir öğleden sonraydı.
Dümdüz bir yolda gittikçe gidiyordum.
Ben ömrümün sonunda Hendek baharındaydı.
On sekiz yıl sonunda vuslata koşuyordum.
Ne insansız bir yerdi, Hendek'in terminali,
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta