Çok sık hüzünlenirim ben
Çok da sık ağlarım
Sık sık geçmiş gelir aklıma
Sonra da o geçmişi silemediğime kızarım...
Kuş olmak isterdim ben.
Özgürce uçmak,
Seçebilmek isterdim....
Oysa ne kuşum ne özgür.
Ama mutluyum yinede
Çünkü hala biliyorum
Anlamıyorum bu sevdiklerimin
Beni ağlatma kaygısını.
Ben ağlamaktan hiç utanmadım ki
Ağlamak eksikliğim de olmadı hiç bir zaman
Aksine ağladıkça rahatladım hep
Rahatlamak için de ağladım.
Bitti demek ne kolaydır değil mi?
Oysa o bittiğini söylerken,
Bittiğini söylediğinin başlaması için
Yaptıklarını ve yaşadıklarını aklına getirebilsen
Bu kadar kolay mı söylersin o adı batasıca,
Lanet olasıca
Hayatın ince ince kemirdiğini hissederken seni,
Tutunduğun her dal aslında sevdiğindir...
Bazen kızarsın yanlış dal diye,
Bazen de sarılırsın...
Kızsan da, sarılsan da,
Seni kurtaranın o dal olduğunu anladığında,
Gözündeki ışığın sebebini bilmek isterim;
O sebebin ben olduğuma,
Sende ki sevgin olduğuma
İnanmak isterim.
Bazen canım seni istediğinde
Y a adını anmakla
Beni birgün uçsuz bucaksız bir aleme saldılar,
Dediler kendini bilensin yolunu da bulursun
Anlamadım kızdım önce
Sonra düşündüm sadece seni
Yürüdüm sadece sana
Ben yürüdüm sevgimle beraber sen büyüdün
Bir sevmeyi öğrenemedim ben,
Bir de sevgimi söylemeyi.
Bir seni özlerim ben,
Bir de sana söyleyemediklerimi.
Bir seni özlerim ben,
Bir de özlediğim seni.
Siz votka-limonu bilirmisiniz
İnsanı başta oynattığını
Sonra sonra Müzeyyen Senar'ları, Zeki Müren'leri hatırlattığını
Sonrasında Makber'i niye ben yazamadım dedirttiğini
İçtikçe sevildiğini, sevildikçe hatırlattığını
Hatırladıkça içildiğini.....
Yalnızlıktan sıkıldım en başında.
Sıkıldığımı her düşündüğümde,
Önce yalnızlığıma kızdım,
Sonra kendime...
Sonra kızdım yine kendime,
Yalnızlığıma kızmama.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!