Sevmek aslında acı çekmek
Acısını bile sevebilmek
Sevmek aslında kabullenmek
Yanlışını doğru bilmek
Sevmek aslında sevdiğine
Seni sevdim
Hatta bir gün deselerdi bana
Sevmeyi öğreneceksin,
Ben zaten biliyorum
Derdim.
Sen aslında sevmedin,
Sevgiyi aradın deseler,
Kalp atışlarım hızlandı önce
Sonra nefesim sıklaştı
Birden hissedemez oldum beni
Ve o anda bir ışık parladı
Önce anlamadım, anlam veremedim hani
Neydi bu, neyin alameti
Çok özledim seni
Bendeki seni.
Kokun geliyor burnuma,
Sesin zaten hep kulağımda.
Sevgini de hissediyorum
Aslında ruhumda.
Bazen hep aynı şeyleri yazdığımı düşünüyorum
Ama ben sadece sana olan sevgimi anlatıyorum
Seni tek şekilde seviyorum
Ve binlerce kelimeyle anlatmaya çalışıyorum.
Belki zamanlarda tıkanıyorum...
Kelime haznemin sana olan
Gönül bahçemin tek gülü olsaydın sen
(ki tek çiçeğisin)
Seni koklamak düşerdi bana Ki sadece bakmak yetti.
Oysa ben sana doymak isterdim,
Özlemek değil.
Ve seni sevmek isterdim
Ben sevmeyi bilirim derdim
Çünkü ben hep dolu doluya severdim
Hep sevdim hep sevilmek istedim
Hep bırakılan oldum kızdım sevgilerime sevdiklerime
Ne bileydim sadece kendim için sevdiğimi
Sevdiğimi, beni seveni mutlu edemediğimi
Elimdeki buz gibisin
Yavaş, yavaş eriyorsun
Bazen kayıp gitti, bitti artık derken
Kimi zamanda sıkıca tutuyorum, kendimce
Gitmemen için.
Aslında sıktıkça eridiğini ve gitmeni çabuklaştırdığımı,
Hani o ''gönül dostu'' varya
İşte onun gerçek anlamıdır
Gönülden sevmek
Sevenler dosttur,
Dostlar sevgili.
Ben aştım; anlatmaktansa,
Anlanılmayı hedefliyorum artık.
Nefes aldığımda yaşadığımı hissetmek gibi,
Seni sevmek benim için.
Ya da damarlarımda kanın gezindiğini bilmek gibi,
Keza belki de ateşi olmayan sigara gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!