Şairlik Şiiri - Emine Özbakır

Şairlik; gerçektir,hayaldir başta,
Umuttur, sevgidir sarar her yaş da,
Destandır barış da,marş dır savaş da,
Hasrettir dillenir bizim koğuşta….

Kimi sevda yazar, kimi de aşk da
Feryatlar koparır mana bakışda,
Haşlama taşlama her bir yarış da
Hep öne geçmektir durmaz atış da.

Şairlik; tercüman yedi düvele,
Barıştır maksadı yapmaz velvele,
Güzel birde saz geçirirse ele,
Özgürlük sesini yayar aleme…………

Bazen hüzünlüdür, yanıktır sesi,
Bazen şifadır ünlüdür nefesi,
Çıkartır başından kep ile fesi,
Laiklik aşkından yanan şairlik.

Ben şair değilim denememdir bu,
Yağmur yağmayla şair olunur mu?
Nerde vecize,redif, dil uyumu?
Beyt-i gazel farklı gören şairlik.

Emine Özbakır 6.09.2007 /ANTALYA

Dostlarımın katkıları:

BANA ŞAİR DEMEYİN

Süslü Cümleler Kuramam Ezelden Beri
Hep Yalın Hep Sade Tüm Yazdıklarım
Anlatamadıklarım Var Mısralarda
Bana Şair Demeyin Çok Utanırım

Kimi Zaman Çocukça Kimi Kadınca
Ama İçten Samimi Tüm Duygularım
Bazen Öfke Nefret Var Bazende Neşe
Bana Şair Demeyin Çok Utanırım

Uyak Olmuş Serbest Olmuş Ne Çıkar
Onlar Benim Hislerim Yaşadıklarım
Size Söylüyorum Sevgili Dostlar
Bana Şair Demeyin Çok Utanırım................... ** SEVDÂYİ ** Sevilay ŞahbaZ

ŞAİR SEVMESİ

lütfedip bir talimat versen
çabuk yanıma gel diye
çoktan uçmuş olurum sevincimden
versen elime bir kağıt kalem
yaz bakalım desen
ne istiyoruz birbirimizden

hayati bir sınav gibi
titresem
ne yazacağımı bilmeden
ve sen yaz desen
________________________abc
hani bülbül gibi şakırdın ya
yaz sana aşkını be şair desen
ve başlasam ben de saçın en ince telinden
bağlasam gönlüme
- gergince
parmaklarım olur tezene
arada bir baksam gözlerine
şarkının ritmi
-gereğince
kaç gün kaç gecede
biter mi bu şiir o şarkı
istersen burası kalsın
-bilmece
bir şiir bitti bir ince telinde
bir kütüphane gerek
gözlere sıra
-gelince
bitmez bu şarkı
ben şair değilim vazgeçtim şiirden
en iyisi bir kahve getir
içip gideyim
Şairlik, Keremce pişip yanmaktır,
Şairlik, Mevlana gibi dönmektir,
Şairlik, tahtadan ata binmektir,
Ölmeden ölümü bilendir şair

- misafirce....................................................(Elazığ-Temmuz) ilhami Bulut
Yazan: Düşünen Deli/Şahin Yılmaz

şairlik gerçeği,vezinle ilan,
şair'e abestir; her türlü yalan!
ilimdir,irfandır; şairden kalan,
meslek-i hassandır,gerçek şairlik........................................................İbn-i turab

Bir fırtına eser savurur çöle
Yatışmaz ateşi dalsa da göle
Can ne lazım ona gamlıysa halkı
Zalim karşısında susarsa öle...........................................................Kazim UZUN

Şairlik, Keremce pişip yanmaktır,
Şairlik, Mevlana gibi dönmektir,
Şairlik, tahtadan ata binmektir,
Ölmeden ölümü bilendir şair....................................Düşünen Deli/Şahin Yılmaz
Geceyi ve gündüzü, ayırmıştır şiire,
İnanmıştır ondaki, anlatılmaz sihire.
Gözyaşları dökülüp, benzese de nehire,
Suyun delemediği, yeşil zümrüt taşıdır,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Sevdayı omuzlamış, acısın bile bile,
Mutlu olmak ister mi? Ona ödüldür çile.
Hep canânı getirir, şiirlerinde dile,
Sözünün sonu değil, daima en başıdır,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Ona yardım edemez, ne bir ayak, ne bir el,
Bir başkası olamaz, yârdir ebed ve ezel.
Diyen ne güzel demiş; “İnsan ağlarken güzel.” (*)
Gözlerinden dökülen, sevdanın ateşidir,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Gözyaşları gizlidir, elin yanında akmaz,
Yâr yolunda ölümü, kimselere bırakmaz.
Sevdayı anlatmaya, fazla bir şey gerekmez,
Ak kâğıt; yârin yüzü, kalem ise kaşıdır,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Yâr yüzün görmeyince, yürek başı yağlanmaz,
Kirpiği olmaz ise, yaraları dağlanmaz.
Sevmeyi bilmeyene, deli gönül bağlanmaz,
Sevdaların kışlası; şairlerin döşüdür,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Dertleri aşırsa da doksan dokuzu, yüzü,
Yârinden başkasına, kapalıdır hep gözü.
Onunla aydınlanır, gecesi ve gündüzü,
Işığa gerek duymaz, sevdiği; güneşidir,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Yâriyle karnı doyar, yemek gibi, nan gibi,
Ona hayat verendir, damarında kan gibi.
Kim bilir daha öte, canındaki can gibi,
Gönlündeki gülüne, tüneyen bir kuşudur,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

Ruhunun gıdasıdır, toprak, hava ve suyu,
Can çıksa bile çıkmaz, şairin sevme huyu.
İki günlük olamaz, sevdası ömür boyu,
Sade dünyada değil, ahrette de eşidir,
Her şair yağmur seli, her şiir gözyaşıdır.

(*) İlhami Çiçek – Satranç Dersleri VII

07.02.2006

kendimce yazarım işte şiiri
hece uyak ayak nedir bilmemki
gönlümün seline kaptırırım kalemimi
anlatmak değilmidir özü hislerimi

DOST KAPISI / BEDİRHAN BORAN

hadi diyelim bu ülkede bir şairim bende
acılar, çileler gül değil kor oluyor bedende
farketmez artık yoluma düşüp gelsende
ayrılığın şirini yazdım alnıma şairim bu gün

dertler derya olmuş kederler deryada kayık
aşağı tükürsem sakal yukarı şerefim, bıyık
koydun orta yerde gittin boynum ondandır eğik
ihanetin şiirini yazdım alnıma şairim bu gün

dalından bir gül kopmuş ayaklar altında ezilmiş
bir çocuk ağlıyor masum dudakları acık büzülmüş
tüm dünyanın göz yaşları yüreğimde sezilmiş
çilenin şiirini yazdım alnıma şairim bu gün

duydum orta yerde bir genç beden vurulmuş
can çekişmiş önce acısıyla çaresizce durulmuş
kardeşçe kardeşin defteri vicdansızca dürülmüş
cinayetin şiirini yazdım alnıma şairim bu gün

görünce gözlerim beynim uçtu yerinden
gülümseyince yüreğim aşkla doldu derinden
kimselere söz etmedim şimdilik aşk haberinden
sevdamın şiirini yazdım gönlüme şairim bu gün

selam sevgi ve saygılarımla...