Şairler Ve Oğulları Şiiri - Haldun Kibar

Yerkürenin sonsuz Bazarovları arasında 
kaybolmuştum.

Yahut kayıp doğmuştum.

Sonsuz karanlık masama tünemişti 

Ay ışığı sayısız vedalarımın turnusoluydu 

Giden apaçık bendim.


Apoletlerini söken imanım

Ruhumla yeni deneyler peşindeyken
Kentten köye göç etmiştik
Zor günlerdi
Şehirde kimsem kalmamış
Tahayyülüm ormanlarla sınırlanmıştı
Yalnızlık, nişanesiz bir tesbihin otuz üçüncü tanesiydi
Şuurum dualarımı gözyaşlarıma yatırmıştı
Mahzun hep bendim

Henüz tarifi yoktu ışığın
Şairlerce de vehmedilmemişti
Gerçeğin değeri

Zifirin ay çiçeğine ödediği haraç kadardı. 

Küremizde medeniyet

Yenik düşmüştü kabile örflerine
Zor günlerdi
Tanrı altımızdaki fidelere labirentler döşemiş
Babamın kalbine şiirler vermişti
Bu kaçıncı gözdü yasalardan kaçırdığım
Kaybolan yine bendim


Ey sevgilim 

Ey İp yağmurun altında 

Yorga giden atlar

Ey Turgenyev

Nerde beklemeliydim sizi