Şairin Ölümsüzlüğü Şiiri - Eray Arık

“ Nice Atilla İlhanlar anısına…”

Gece sessiz, kuşlar ötmüyor,
Deniz sakin, sanki üzerine matem yorganı çekmiş,
Rüzgâr hüzünlü bir melodi çalıyor,
Herkesin gözü yaşlı gideni seyrediyor

Elden hiçbir şey gelmiyor; giden gidiyor,
Herkes hüzünlü, ellerde mendil,
Beyatlı’nın dizeleri geliyor akla,
“Ne giden son gemidir bu! Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu! ”

Herkes hayatını anımsıyor,
Şiirleri dilden dile dolaşıyor,
Herkes son görevini yapıyor,
Şairi ölümsüzlüğe yolculuyor.

Şair bakıyor arkasına,
Herkesin gözü yaşlı arkasından,
Aynı korkuyla aynı hüzün,
Özlem duymaktan korkuyorlar şair dostları.

Herkesin elinde aynı şey
Hüzün, korku, özlem…
Biraz da mutluluk var çünkü
Şair ölümsüzlüğü yaşıyor ölümsüzlüğü.

Şair ölümsüzlüğü yaşarken,
Şiiri anımsanır şairin,
Şair dostları hep bir ağızdan,
“Biz sana mecburuz bilemezsin. “

Derken şairi uğurlamaya gelir şair dostları,
Şairin son yolculuğuna,
Aynı duygu ve aynı hüzünle,
Şatıroğlu'nun sözleriyle veda ederler;
“Sen gidersin adın kalır. Bizler seni unutmayacağız.”