Ses ver Nida!..
Tırnaklarımın kırıldığı yerde değilsin.
Ömrümün en kuytu köşelerinde saklamıştım oysa..
Neden böyle parmak uçlarımdan geçip gidersin..
Gülümseyen bir delilik vardı zulamda.
Değişmeyen çehresine yandığım;
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını