Şair sesiyle dinliyorum alaca karanlığı,
Ardımda yığınla gelen ayak sesini.
Kar ayazını hissediyorum,
İliklerimi titretiyor üşüyüşü bedenimin.
Bulutlar inmiş yer yüzüne,
Ölüm sessizliği kaplamış,
Yeni yüzler seçemiyor insan kendi benliğini.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
