Saint Antuan Kilisesi

Adını bilmem
Gözüm evvelâ mevzûn bacaklarına takıldı Galatasarayda
Takip mesâfesi bırakıp o önde ben arkada
Küçük, muttarid, muhteriz adımlarla
izledim. Kafamda bin bir hülyâ...

Sonra kararlı adımlarla dalıverdi Saint Antuana
Kahpe Bizansın yiğit güzeli Elenora!
Üç adım peşinden bir Presbiteryen Râhip gibi daldım salona!
Üç mum aldı bir kâğıt onluk bıraktı
Bir mum aldım, avucumun içindeki 25 kuruşu Kaf Dağından
kar bağışlar gibi yuvarladım bağış kutusundan.
-Ne aflar diledim Papa Benediktostan-

Oturuverdi sağ cenahta bir sıraya
Din ve Devlet işlerim bir an çarpıştı,
Kilise-Câmii- Sinagog... imânım şaştı!
Şükür Ziyâ Paşa kulağıma fısıldadı:

Aynı taştan yapılmıştır deyr ile mescid
Birdir nazar-ı Hakta Mecûs ile Müselmân

Ne Âmen etti kız ne de İstavroz çıkardı
Âniden kalktı şöyle bir salındı, elindeki mumları
bilmem kimin aşkına suların böğrüne çaktı!
Sonra âheste adımlarla Kilise taşlığına çıktı.

Yetiştim ardından bir klark çekip Ali Desidero misâli
_ Üç mum... Baba - Oğul -Kutsal Rûh için mi?
Garip nazarlarla evelâ bana bir baktı hayırı patlattı.
Fakat fırsat kaçırılmazdı! Katolik misiniz?
-Hayır ama kimsiniz siz?
-Müslüman mısınız? Merâkımı celbettiniz...
-Evet, dedi taktı güneş gözlüğünü kafasına.
(güneş geçmesin diye zâhir)

İşte Abdullahın oğlu Muhammed
Senin gerçek ümmetin,
Rukiyen, Zeynebin, Fâtımân, Ümmü Gülsümün
Şekle ve taassuba vermeden pirim
Senden öncekileri ve seni onaylayan
Pırıl pırıl ve mis gibi Türkiye kokan
Âşıkı meçhûl edâsı mebzûl o kızdır.

Ben
Şehvetle nefreti sevgiyle ülfeti
El-Fetih ve Mossad gibi beyninde taşıyan kulun

fekat

Âmenerresûli bimâ ünzile ileyhi min Rabbihi vel müminûn!

20 Haziran 2012