hatırlamıyorum gülmeyi unuttuğum o köşeyi...
yerli yerinde değil ki yaşama sevincim,bilmem hangi hırsızın marifeti...
kimden miras kaldı ürkek bakışlar,titrek eller...
bir de şu yazmakla bitmeyen,kendini tazeleyen hüzünler...
kalemi yüreğe bastırdığım günden bu yana,kanar dururum şu beyaz sayfalara...
yüzümdeki sahte tebessümlere çevremdekiler kansa da,küfürlerin en ağırıdır aslında yüreği aklından küçük olanlara...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var