Sahte Şafak Şiiri - Fırat Baş

Doyumsuz insanların örselediği yorgun tabiat
Leş yiyici dahi şaşırdı insanın sürdüğü bu hayat
Bırakmadı zerre doğal, vahşi yaşam alanı heyhat
Pangolin yarasaya yer yok insanların evi kat kat
Ekosistem yorgun tükendi kirlendi dünya, habitat
Yeter ki keyf sür sen insanoğlu gez, ye, iç, tüket, yat
Şiddetli intikam ister kızgın tabiat nebatat, hayvanat
İnsanlar dursun derler bitsin bu fütürsuz saltanat
Asfalt ezmiş gelinciği testere, hızar girmiş ormana
Hemhali ile şikayetçi binbir eziyet var bitki hayvana
Fabrika atıkları akar sulara, hava boğulmuş dumana
Doğal yaşamı bitirdi insan taşıdı virüsleri vücuduna
Biyolojik zincir ve çeşitlilik katledildi lüks yaşam uğruna
Böylece ulaştı tabiatın öfkesi, derdi Allahın huzuruna
Önce mikroplar vardı insan kastetti onların yaşamına
Ne ettim ki der uğradım bu koronavirüslerin belasına
Mikrop deyip te geçme oksijen, azot üretir canına
Ekosistemlerine verdiğin zarar kar kalmayacak yanına
Günlerce aylarca sürecek karantina şafak ne zamana?
Kurtuluş umarken bilmez hoşgeldiğini sahte şafağına