Tiyatroda sahneye, dünyada ise hayat sahnesine her çıktığımızda, kendimize sorarız, bu rolü yapabilir miyim diye. “Yapamam” deriz. Ama aslında o rolün içinde değimliyiz? O oyunu oynayamayacağımızı düşündüğümüz halde, sahnedeki en iyi oyuncu biziz. Yaptıklarımız ve yapacaklarımız elimizde bir senaryo. Seyirci biziz, oyuncu biz. Perdemiz hayallerimiz, sahne dünya… Sevdiğimizin dışında kimse katılmaz oyuna. Rolümüz basit sadece kendimiz olacağız. Perde kapanacak, oyun bitecek. Hayat bitecek.
11.11.2006
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta