Şahmeran Şiiri - Mustafa Turay

Tenime uzanmış gözlerinde hüznün tüfenkleri
Tenim ten değil artık etten bir zehir buhurdanı
Hükmediyor gözleriyle aşk ile sevda ile…
Bu korkuda binlerce nasihat var,
bu nasihatlere tenezzül etme ey rezil şair!
Ruhuma dar ediyorlar gövdemi
ve benim uslanmaz yüreğimi,
ah benim berduş yüreğim
bir şahmeran olmuşta sarıyor cılız bedenimi
Acıma şahitlik ededursun şu mendebur zaman
Usulca kanıma işlemekte sonbahar
ve öteki mevsimler artık birer hatıra gibi yüzsüz
Ne çıkar bende dilimi kese susarım!
Ben de keser saçlarımı geceye armağan ederim!
Hava yerine şiir solurum ne çıkar?
Bende haykırarak ağlarım, çığlık çığlığa ağlarım, ne çıkar?
Tenime uzanmış gözlerinde hüznün tüfenkleri
Tenim ten değil artık etten bir zehir buhurdanı
Bedenime saplı kalmış yılan dokunuşları
ve bir de göğsümde bir şahmeran hançeri!