Sahipsiz Bakışlar Şiiri - İsmail Temel

Sahipsiz Bakışlar

...

Ödünç alınmış ışıkla yaşamanın ızdırabını,
Kolay kaybolan anıları kaybedince anladım.
Kafamın içindeki ağrının şiddetini,
Sensizlik denen mevsimin ortasında kalınca anladım.
Hani neden üstü bağ bahçe iken,
Altı mezarlık olduğunu,
Her şeyi hissedip, hiç bir şeyi söyleyemediğimi farkedince anladım.
...
Meğer gezemediğimiz bir sokak varmış içinde hâlâ.
Bir yolculuk varmış hayalini kurduğun.
Sımsıkı sarıldığımızı zannederken toprağımıza,
Çiçeğine vuslatı beklediğimiz ağaca,
cesedi asılıyormuş meğer yarınlarımızın.
Bunu da sahipsiz bakışlarını görünce anladım.
...
Elbette sahipsiz bakışlarıma sen olmaya çalışıp,
Yalnızlığımdan vurmak isteyecekler hadsizce.
Sensizliğimi kullanıp, saçma sapan yakınlıklar gösterip,
Sessizliğimi kullanıp sesim olmaya çalışacaklar.
Ben ise ,onlara da seni, hep seni anlatacağım.
Belki gereksiz kıskançlık,
Belki de sonsuz bir hayranlık duyacaklar sana.
Ama hiç kimse , hiçbir zaman bilmeyecek sensizliğe alışmaya başladığımı.
...
Peki ya sen.?
Alışabilecek misin sensizliğe alışmama.?
Daha kaç şiir asacaksın o ağaca.?
Daha kaç hayat ayağımızın altından kayıp gidecek.?
Ya da kaç çıkışı kapanacak sokağımızın.?
Söylesene, ciğerlerimize daha kaç paket sigara sığdıracağız.?
Kaç kül tablasını dolduracağız bu aşksızlıkla.?
Daha kaç yastık ıslanacak göz pınarlarınla.?
Kaç saat bozulacak bu sahipsiz bakışlarının gölgesinde.?
...
Oysa acıdan ağlar örmek değildi..
A-cıya
Ş-ikayetsiz
K-atlanmaktı
...AŞK...
Eeey benim sahipsiz dünyamın sahipsiz bakışlı sahipsizim..!
Ben ki kendi çilemin şairi.
Deftere yazdım şiir oldu.
İçime yazdım dert oldu.
Olur da işitirse bir gün kulakların,
Bilesin ki bende zaman sende durdu.
Ya kenetle bakışlarını bakışlarıma hayat aksın.
Ya da manzarası ne kadar güzel olursa olsun,
Kapat penceresini beni üşüten yalnızlığının..!

22.04.2025