Yalnızlık, bir dağın tepesindeki çınar gibi,
Rüzgarla fısıldayan yapraklarıyla.
Gökyüzüne uzanır, bulutlara dokunur,
Ama kökleri, toprağın derinliklerine bağlı.
Şehrin ışıkları uzaktan parıldarken,
Dolunayın karanlık yüzü, gecenin sessizliğine fısıldar,
Yalnızlık, gökyüzünün sonsuz boşluğunda bir yankı bulur.
Her yıldız, uzak bir umut ışığı gibi parıldar,
Ama ay, bu gece, kendi yalnızlığını kucaklar.
Gümüş ışıklar arasında, sessizce kaybolan bir gölge gibi,
Gecenin siyahında kaybolmuş bir kız,
Gözlerinde yıldızların hüznü saklı.
Sessizliğin içinde yankılanan bir fısıltı,
Kalbinin derinliklerinde saklı bir sır.
Ay ışığına hasret, karanlıkta yürür,
Sabahın ayazında sokaklara düşmüş bir genç
Soğuktan tir tir titriyor bedeni
Yüzü sapsarı kesilmiş kansızlıktan
Açlıktan sayılıyor tüm kemikleri
Durdum, sordum.
Neden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!