Şahlan Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Babamın sevgili atı
Kıskandırırdı hep beni
Babam okşayıp severken onu
Öldürürdü beni cilveleri neşesi
Koşarken kırda bayırda
Bacağını kötü kırdı Şahlan
Babam günlerce başucunda
Gece nöbette tasada
Bende dolandım onunla
Bir türlü iyileşmedi Şahlan
Babamın en zor kararıydı
Artık ona acı çektirmemek
Taşınırken Şahlan o tepeye
Adım adım izledim
Saklı gittim peşlerinden
İnfazın küçük meraklı tanığı
oldum birden
Tetiği çekince babam
Şahlan dikildi baktı baktı ona
kişnedi yığıldı hemen yere
Babam boynuna sarıldı
Gözlerinden öpüp kaparken
Titreyerek ağlıyordu
Hiç unutamadım
Şahlanın o anlamlı bakışını kişneyişini
Babamın gördüğüm ilk ağlayışını
Şahlana yıllarca yas tutuşunu

Şahlan denince hep sustururdun
Anlatmak istemezdim babam
Benim de içimde yaraydı dayanamadım
Sen büyüksün affedersin
Sende artık daha rahat uyu sevgili babam