Sahilde İki Sandalye Şiiri - Atilla Birkiye

yalnızlık kapısını açıyorum
sahilde iki sandalye güneşin batışını izliyor
sessiz, üstelik deniz de kimsesiz
yanımdan kalkıp gidiyorsun
bir çift göz saçlarına takılıp kalıyor
hemen ardından ayrılık gülümsemesi
söylemeye gerek yok, kalbimde tarifsiz keder
giderken sarı sarı bakıyorsun
sırtında deli kız çantası
güneş bizim tepeden batıyor
sahildeki sandalyeler ıssızlaşıyor

yalnızlık kapısını açıyorum, dönüp bakıyorum
bir adam elinde gitarı, hep dese de
satıp gidemiyor kentten, söylediği aşk acısı
anılar hücum ediyor, otuz beş yıllık sahil
güneyden bir rüzgâr esiyor
yüreğimde bir sızı, gözlerimi araştırıyorsun

yanımdan kalkıp gidiyorsun, sıcak
şimdinin kokusunu bırakıyorsun
ömrümün kaçıncı yazı, kaç yıldız düşüyor saçlarına
bu, o eski körfez değil mi
yıldızları sayamıyorum, saçlarını sayamıyorum
bakıyorum, sahilde iki sandalye
birinde gözlerin sabırsız merakı
ötekinde saçları sarı, yüreği huzurlu mavi
sana el sallıyorum, görmüyorsun
deli kızın çantasına sabah doluyor, mahmur

yanımdan kalkıp gidiyorsun
biliyorum, bakışlarımda bir telaş
deniz, soğuk, ıssız, sonsuz
sahilde iki sandalye yalnız, kimsesiz değil
yıldızlarla yıkanmış iki gölge
biri mavi öteki de

yalnızlık kapısını açtım
dönüp baktım!

(Ekim Issızlığı Saçların, Özgür yay. 2009)