Şahbettin Uluat Şiirleri - Şair Şahbetti ...

Ustanın izine basarak yürü.
İşinin tozuna batarak yürü.
Yürümek başka türlü öğrenilmez,
Düşünme, o eli tutarak yürü.
*
Çıraksın, ilk görevin kalfa olmak.

Uzak kentler,
İyi aydınlatılmamış köyler gibidir.
Karanlıklarında işler bitirilir.

Her oyunda bilyeciler toplanır,
Bilyeler pay edilir.

Benim yürek yangınımı,
Benden başka bilen olmaz.
Kalbime akan yaşları,
Gören olmaz, silen olmaz.
*
Nerelerden geçtiğimi,

Çırak ustalığı kolay zanneder.
Ne var, ben de yaparım der, el atar.
Bir incelik, bir ayrıntı göremez.
Başarısız olur, şaşar, afallar.
*
Zaman, bilgi, emek; olgunlaştırır.

Varlıkta yokluğu görebildiysen,
Şifreler çözülür, iz olur sana.
Varlık zincirini kırabildiysen,
Yokluk, varlık diye yazılır sana.
*
Göz açılır, yokluk döner varlığa,

Uzak
Ve tanıdık seslerle, tatlarla, renklerle,
Yaşarız her birimiz.

Anımsamasak da,
Ebemizin dünyada işittiğimiz ilk sözlerini,

Arkadaşım Soner Tatara

İnsanı insana yakın
Kılan ne varsa sendedir.
Kaş göz ve anlamlı bakış
Falan ne varsa sendedir.

Ne çok insan var
Kürtçe düşünüp Türkçe yaşayan

Ne çok kadın var
Dört başı mamur
İçerisi hamur

Alın sırtınıza sekiz çocuğu bugün,
Sızlanmadan.
Alın ki alkışlayayım
Pehlivan.

Hem de bir işçi maaşıyla,

Öyle böyle geçer, gider bu dünya,
Herkes gördüğü rüyaya takılır.
Her rüya bir köpük, üstü rengarenk,
Zamanı gelince patlar, dağılır.
*
Toplayabilenler, yığmaya bakar.