Satranççı bir dostum vardı vaktiyle,
Satranç bahsinde hep önde giderdi,
Karşısında duramazdı hiç kimse.
Ve sonra aradan seneler geçti.
Bir gün işittim ki dost yenik düşmüş,
Tüm ‘Piyonlarını’ kaybetmiş bir bir,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta