Duygularinin, hayallerinin, umutlarının bittigi yerde tıkanıyor, yoruluyor insan istemeye istemeye küsüyor hayata .
Susmayı ,
Ağlamayı ,
Konuşmayı ,
Ulaşmayı,
elimden gelen herseyi yaptıktan sonra ..
Umutsuzluğa gömüp tum hayallerimi ...
Çaresizce
Sessize alıyorum ruhumu ...
Uzun uzun anlatmıyorum artık sana sessizce uzaklaşıyorum hükümdarı olduğun kalp sarayından ...
Simdi neredeyim ne haldeyim diye sorma... bir akıl hastanesinin morga bakan eskimiş ahşap cam kenarından yazıyorum sana ....
İnsanlari öldürmek için her zaman Şah damarları kesilmez birde can damarı vardır bunu unutma .
Kayıt Tarihi : 2.3.2024 12:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!