kapansın üstüme, şiirin arsız duruşu !
yıkılsın apansız, acımasızca açılan perdeler…
yırtılsın yıldızlarla döşenmiş karanlık !
parçalanmış yürek sızlanmalarıyla, sarsılsın tüm yalanlar !
tahtaya çakılan her çivide, yalnız ben değil;
ağlasın bütün kimsesizler, ağlasın 'hep' yalnız kalanlar..
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki