Kara yazgılı elleri çatlamış sevdalım benim
Akar suda çırpınan soluk yaprak misali
Açmasını bilemeyen yedi veren gülüm benim
Yıllardır söylenen ninnileri şarkı bilen
Benim şiirlerime türkü yakan yakaran
Sarı öküzü gardaş bilen
Gelincikten başka çiçek bilmeyen
Dünyanın kağnı tekerinden biraz daha büyük olduğunu zanneden
Topraksız kalmanın yetim kalmak olduğunu düşünen
Kara yazgılı kara köseli gelinim benim
Bilki sana yağan yağmurlar banada yağıyor
Sen olmak için bende
Gaz lambasında bitiriyorum akşamı
Ve inan bana kara yazgılım inan bana
Benim şafağımda seninle söküyor.
Kayıt Tarihi : 24.1.2005 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)