Şafağa Mersiye Şiiri - Atalay Yağmur

Bir şair olsaydım, ay ışığına sarardım bütün vuslatları.
Bir kenarından pay alırdım kendime
sonra bütün yanık yüreklere özlem diye serpiştirir,
arkama bakmadan çeker giderdim.
Umurumda mı gecelerin bulutlara bakan yüzü
yolum gözlerinin ışıltısıyla aydınlık
yolum sevginden bana bağışladığın kanatlarımla kısa
Ben dünden gelirken yorulmadım ki, yarına giderken gücüm tükensin
dünde özlemin vardı, yarında sen olacaksın.
sıcak beldelerin taşında toprağında, soğuk iklimlerin sevgileri tomurcuklanacak.
Kısa günlerin ayazı kadar yakıcı olmayacak, uzun günlerin güneşi.
Ve vuslat noktasında güneş, ayla; gece, gündüzle kucaklaşacak.
Sana şafağı anlattığımı yazacak şairler.