Kar lâpa lâpa yağar
çocuklarda bir sevinç, bir sevinç...
Onlar, analı-babalı
ve de sıcacık yuvalı çocuklar.
Kar lâpa lâpa yağar
Gecenin sabahı sensin
Her derdin devâsı sensin
Bu ömrün safâsı sensin
Varsa sensin, yoksa sensin.
Çok uzak bir iklimdesin
Sen gittin
Ömür bitti!
Günüm güneşle aydınlanır
Gecem ay ve yıldızlarla donanırdı.
Seninle dört mevsim bahardı.
Bilinmez ne süre kaldı
Kaçılmaz sona varmaya
Tahammül çok, çok zorlaştı
Izdıraplı yaşamaya.
Her işe, herkese minnet
Dünyanın düzeni bozuldu!
kuraklık, kirlilik,
depremler, seller,
yanan, yıkılan evler,
her an artan felaketler!
Her akşam, bu gönlümde
Işıklar yanar, söner
Sarhoşça başım döner
Eksiklik var ömrümde.
Geriye bunca yıldan
Bir zamanlar,
dilimden şiirler dökülürdü...
Gönlünde nağmeler çağlar,
şarkılar örülürdü...
Mutluydum, neşeliydim,
Yılların ardındaki her anı anıp
İnanmalıyım; ne ümit, ne ışık kaldı.
Bir gidiş gitti ki o yâr
Bana o'nun kokusu,
Bana özlemi kaldı.
Güller açan bahçede en güzel gül sen misin?
Seni koklayanlara can veren gül sen misin?
Mis kokunla, renginle bahçenin sevgilisi
Dikenleri bülbüle batmayan gül sen misin?
(Canım kızım Arzu Demir'e)
En kısa zaman saniye,
sonra dakika, saat gün,
hafta, ay, yıl.
Hepsi bir iki üç hece
gündüz geçer, geçer gece.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!