Sadece Yağmur Biliyor Şiiri - Muhammed Y ...

Kimse bilmedi seni nasıl sevdiğimi,
Ne annem… ne dostlarım…
Bir sen, bir ben,
Bir de yağmurun ıslattığı o akşam…

Saçların yüzüne düşmüştü,
Ben ellerini ararken,
Sen gözlerimi okudun,
Konuşmadan…
Ama her şey anlatıldı o bakışta.

Birden sustuk,
Ve yağmur konuştu bizim yerimize.
Bir öpücükle başladık suskunluğa,
Islanmak bahane oldu,
Sığınmak birbirine bahaneden de öte…

Zaman o anı içime mühürledi,
Sonrası hep eksik…
Çünkü seni o anda bıraktım,
Ne öncesi kadar gerçekti hayat,
Ne sonrası kadar anlamlı…

Şimdi her yağmurda,
Sokakların ıslak taşlarında yüzünü arıyorum,
Ve utanıyorum bazen…
Sadece bir öpüşle bu kadar sevilmiş olmaktan.

Çünkü sadece sen değildin tanık o ana,
Bir de gökyüzü…
Ve o hâlâ damla damla hatırlatıyor seni bana.
Sadece ben bilmiyorum nasıl unutulacağını…
Sadece yağmur biliyor neyi sustuğumuzu.