Saçma günler yaşıyorum hep ve saçma gün batımları.
Aniden bitiyor her şey.Her mutluluk verici şey uçup gidiyor birdenbire.Kuşlar da uçuyor gökyüzünde ya,mutluluk vermiyor o da.Saçma sapan işte.Derdimi anlatacak,içimi dökecek birini bulmam lazım.Saçma şeylerle oyalanıp içimdeki saçmalıklarla birleştirip yeni saçmalıklar üretmem lazım.Sabah bir kahve içip kendime gelmem lazım.Biraz kitap okuyup başka insanların farklı hayatlarına karışmam lazım işte.
Ne bileyim.Sokakta kalbi olan çok şey var.Şu yerde yürüyen karıncanın bile işi gücü var diye düşünüyorum çoğu zaman.Kuşların gideceği yer belli,konuşacakları şey çok.”Peki ben ne yapıyorum? ” diye soruyorum kendime de elde var sıfır işte.Saçmalıklarla dolu her şey.Anlamsızlıklarla geçiyor zaman.Bomboş.
Akreple yelkovan gibi kendi eksenim etrafında dönüyorum.Tamam gidiyorum da,dönüp dolaşıp geleceğim yer belli.Hep hayalini kurduğum,gitmek isteyip de gidemediğim yer belli.Adım belli.Yaşadığım ev.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta