Tenekelerle çevrilmiş etrafımın sevimsiz kusurları. Değmeden yanlarından geçmeye çalışsamda çıkardıkları boş seslerle somut oluşlarını vurgulamaktalar zihnime.
Dokunmadan, tutunmadan geçmeli tenlerine, izlerine
Tutunmak mı lazım illaki somut vari şekillere, Varlığınını kavramlara sunmamış ezgilere..?
Yinede tutunacak bir şeyler bulacağım kendime
Ben havanın kendini koşullamadan rüzgarla ettiği danstaki heyecana tutunacağım.
İçimdeki fırtınadan kopup bana ulaşan renklere.
Ve beş para etmeyen halisilasyonlu hislerime...
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta