Sabrın Çocukları Şiiri - Orhan Ayar

Sabrın Çocukları
Sabrın acı suyu,
Sabrın tatlı şerbeti değdi tenine
İliklerinde hissettiğin
İsyan değildi sabrın muştusuydu

Hani sabra zorlamıştılar Filistin gençlerini!
Tüyleri bitmemişti elleri taş tutan çocukların
Dünyaya meydan okuyan bebeklerin gülüşleri
Kural tanımazlarla savaş veriyor çocukların bilekleri

Kuralsızlık: kral tanımayan Siyonistlerde
Sürgün hayatı olgunlaştırmadı lanetlileri
Bütün çocukların kanını emen düşünce
Bu düşünce ki kana buladı peygamberlerini

Sabrın yetiştirdiği çocukların
Analara kucak açan topraklara
Sabrı kuşanan yetimlerin
Devşirilir içindeki bombalara

Yoğurdu gözyaşlarıyla kutsal Kudüsü
Süleymanın gözlerindeki ince yaş
Süleyman Belkısa gönderdi Hüdhüdü
Belkıs tabi oldu sultana, sonra arkadaş

Hep sabır besliyor yürekler
En büyük silah sabırdır.Birazdan patlayacak
Şehir, dümdüz olmuş, sessizce ağlayan evler
Küçücük beden, ellinde taş, destan yazacak

Nerden çıktı bu katil dev
Suyumuzu içmiş kan ile kana kana
İnsanı insan olduğu için sev
Sabır içinde Cenin ve Bosna