Uzaklar kalemsiz, çocuk
Uzaklarda çocuklar kalemsiz
Güneş ısıtmıyor oraları
Yıldızları parıltısız duruyorlar
Tırnaklarımla iz açarım yüzümde
Kan meraklıdır hemen birikmeye
Ve renk gelir yanağıma
Dudaklarım çatlamayı özler
Dişlerimle ezerim
Mağlubum bir parça ümidim yok
Gül yok, gülşen yok, bahar yok
Gün çamurda söndü
Filiz vereceği yok
Savunmasızım
Savunmasızım
Derimden sızan bir şey var
Ve kalbimi titretiyor
Bende bir parça
Bende bir üflenen var
Bir yalıçapkını süzülür
Hiçde havamda değilim
Çalılar bacağıma sürünür
Bir keçiyolunun izindeyim
Mevsimi yere düşürmüşüm
Belki çile kırbacı
Öfkemin şaklayan sesi
Öyle keskinki taşlar
Suyu sekerek geçme emi
Sakin bombaya kanma
Bir bedene sahipsin
Elle tutulur
Yürüyüşün, gülüşün var
Yemek de yiyiyorsun
İsmin var, cismin var
Ama nedir farkın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!