Sabotaj Şiiri - Nilsu Güleş

Yarın uyandı, ben uyumadım henüz.
Kendini sabote etmenin verdiği zevk mi
Her şeyi ertelemenin ve alarmsız uyanma alışkanlığının vazgeçilmez konforu mu
Tatlı tatlı ordan oraya dönmenin
Önceki gece, tüm gece zihnimin tilkilerini gezdirmiş olmanın verdiği rahatlama hissi mi,
Sadece gece yazabilmemden ötürü, günün bu saatlerinin esareti mi bana dair her şeyin.
Sevdam, kendim, kalbim, zihnim
Baş başa gece kalabiliyorlar ancak.
İyi olmaya dair bir adım mı yoksa tam tersi istikamette mi?
Bu saatlerde yazmak ikilemin hangi bacağından ötürü doğru geliyor bana, niçin gecelere ısrarım
Hayatım hakkındaki en temel paradox
En tatlı ikilem, en çok yatırım yaptığım hobim.
Öyleki güneşi takas ettim bunun uğruna,
Sabah kahvaltılarımı, hayat amacımı,

Yetişmem gereken her şeyi siktiretmenin verdiği huzur da bambaşka,
Beylerbeyi göbeğin ilk dublesi tadında,
Tam kararında bir zevk.
Damakta bıraktığı yoğun üzüm ve kayısı notalarıyla, cennetten bir an bu siktiredişin kararı.