Sonu olmayan yağmurların
Erittiği kör bir uçurumdan
Geçti o kuşlar.
Evveli o ebede yenik düşen fikirlerin ortasına
Uçupta göklerden ve gökdelenlerinizden
Kanatlarındaki baharlarla yüzümüzü aydınlatan
Kanadının yorgunluğunda kentler ve kimsesiz bir nesil kaybolan bahtsız kuşlar
Kaç esir zamana hapsolupta öyle terk ettiniz
Geçilmeyen sevdalardan geçtiniz
Durmadan gecenin karanlığında
Dalıp dalıp mavilere yüreklere su verdiniz
İlmek ilmek ışığın gök kubbeyi açarlarken sıcaklığında insanlık uyandı aniden
Seherlerimdeki sabahsız ve yalnız kuşlar
Sabahsız kuşlar özledim sizi
Nerelerdesiniz...?
Evrenin kudretinin haberlerini taşırken
Bana da son kez uğrar mısınız?
Her dinmeyen acıya kanat çırparcasına ...
Kayıt Tarihi : 27.5.2021 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uçmayı, kuş bakışı bakmayı ve yuva yapmayı
Bir çatı altına sığınmayı, sevdiğiyle cıvıldaşmayı
Sevinçli insana kuşlar gibi sekmeyi..ve şakımayı.
NE MUTLU DERS ALANA..
TEBRİKLER ŞAİRİM.
TÜM YORUMLAR (1)