Sabahların Güneşi Şiiri - Özgen Dk

Ey sabahlarımın güneşi,ruhumun sultanı!
Ey göz pınarlarıında ruhumu yıkayan kadın
O kış geceleri buğulu camlar ardında gülmeler
Çıtırdayan soba başında,odun ışığında
Başın göhsümde,ellerin avuçlarımda
O canım sabahları edişimizi elbette hatırlarsın...
Ne konustuysak unutulmayacakların içinde kaybolmak seninle,
Tavanda titreyen odun ışığının seyrinde
O kış zamanları sevistiğimiz geceleri hatırlarmısın...
Hani hatırlarmısın seninle balkonda saatlerce geçen zaman,
"Hadi bir çay koyayım da içelim"
Bardakta tıngırdayan kaşık sesi
Ahhh beşikte ağlayan çocuğumuzun sesi
Birde şu sivri sinekler olmasaydı
Hani o yaz akşamları...
Hatırlarmısın...
Hatırlarmısın bazen yaz geceleri
Yıldızlar kayardı tepemizden
Gördün mü derdin yıldız kaydı
Nasılda mutlu olurdun...
Öyle işte...
Öyle gülümsüyorsun içimde....

Ey sabahlarımın bahar güneşi,ruhumun sultanı
Şafak vakti ne güzeldir gökyüzü,ne muhteşem bir uyanıştır hayat
Ne güzeldir sıcak yaz akşamları
Ölüm derindir sonsuz bir aşk uykusu
Üzerine eğildikçe toprak ne kadar çok..
sonsuz aşk kokar
Ne kadar çok çiçeklenir baharlar
Bilirmisin aşkların ruhları çiçeklerde yaşar..